Premier Rutte heeft min of meer een soort van poging gedaan iets van een excuus te formuleren rondom de aanpak en uitspraken die door zijn kabinetsleden zijn gedaan in de Corona crisis.
Hij zegt nu misschien wel in te zien dat hij mogelijk af en toe iets te stellig was in zijn uitspraken. Ook zijn bewindslieden en met name toenmalig minister De Jong was wel eens iets te uitgesproken aldus Rutte.

U moet weten, ik ben ongevaccineerd. Bewust ongevaccineerd.
Als wetenschappers stellen het niet te weten en jaren onderzoek nodig te hebben om er wel zeker van te zijn, als marketing stelt dat het vaccin perfect werkt en als politici stellen dat het 100% zeker de enige oplossing is, dan heb ik het nodige wantrouwen.
Ik viel buiten de risicogroep. Ik had ook bewust meegemaakt hoe bij een eerdere griep de farmaceutische bedrijven de wereld bedonderden en ik zag ze heel dat patroon opnieuw volgen.
Het was achteraf bezien een ernstige ziekte die bij verzwakte mensen van boven de 60 zwaar toesloeg. Het was echter ook een perfect uitgevoerde marketingcampagne om de wereld te vaccineren met een onbewezen vaccin. Dat vaccin was slechts bedoeld om de angst weg te nemen. Het was pertinent niet in staat de ziekte of besmetting serieus tegen te gaan. Een schotje vitaminen had waarschijnlijk dezelfde uitwerking gehad, zonder de vreselijke bijwerkingen die wereldwijd honderdduizenden mensen ondergingen. Waarom is er nu na de pandemie in alle landen met een hoog percentage gevaccineerden in juist de jongere leeftijdsgroepen een structurele oversterfte? Onderzoeken er naar zijn zeldzaam.
Er is één factor steeds aanwezig. De vaccinatie.
Waarom onderzoeken we het vrijwel niet? Dat lijkt me logisch. Dan zouden de leugens van de politici en het bedrog van de farmaceuten uitkomen.

Ondertussen probeer ik nog altijd los te komen van het feit dat ik als ongevaccineerde niet welkom in cafés, restaurants en kantines was. Zelfs het terras was verboden voor mij. Binnenkort is het carnaval. Vorig jaar mocht het weer, maar ik kon het toen nog niet. De herinnering een soort melaatse te zijn kon ik toen nog niet loslaten. Ik kon niet gaan feesten in zalen waar ik enkele weken daarvoor nog niet welkom was.
Dit jaar ga ik wel proberen weer actief te worden. Maar wat ik nooit meer zal loslaten is mijn wantrouwen in zelfverzekerde uitspraken van politici. De stelligheid waarmee die uitspraken doen, geeft aan hoe hard ze aan het liegen zijn. Alsof ze zichzelf ook nog moeten overtuigen.
Als ze er totaal niet stellig in zijn, dan geloven ze er totaal niet in. Ga nu maar eens terug naar de eerste zin van dit artikel.