De welvaart is niet eerlijk verdeeld. Het is een feit.
Het is echter ook een feit dat je rijkdom nooit in gelijke mate over iedereen kan verdelen.
Iedereen even rijk is dus simpelweg onzin.
Om een voorbeeld te geven… Als we vandaag allemaal op nul zouden beginnen, dan zouden er over tien jaar weer enkele zeer rijken zijn en heel veel arme personen.
Hoe eerlijk het systeem ook zou zijn, het zou toch het geval zijn. Dat heeft al te maken met ambitie, inzet, kennis, doorzettingsvermogen en ga zo maar door.
Ik werkte in het verleden zo’n 16 uur per dag. Anderen keken voetbal, ik was aan het werk. Anderen gingen op vakantie, ik werkte door. Anderen nemen gene risico, ik zette alles op het spel.
Sluit dat factor geluk of pech ook niet uit.

Nu is het punt, het is al enorm ongelijk bij een eerlijk systeem. Er zijn nu eenmaal leiders en er zijn volgers.
Als je OOK nog eens het systeem gaat voorzien van nepgeld. Geld dat sommige partijen uit het niets laten ontstaan, terwijl anderen er keihard voor moeten werken. Dan begrijp je dat een eerlijke rijkdom verdeling helemaal lastig wordt.
Je kan wel van alles proberen om het allemaal eerlijker te krijgen, maar als je een voetbalveld bouwt op een helling, dan gaat de partij aan de onderkant van de helling altijd het onderspit delven. Zeker als je de voetbal wedstrijd dan ook nog een verkort tot slechts één helft.
Door belastingheffing kunnen we van alles doen om de rijkdom beter te verdelen, maar is dat niet dweilen met de kraan open? Zouden we niet moeten beginnen met de basis oneerlijkheden in het systeem?
Waarom gaan we niet werken met eerlijk geld, om eens een voorbeeld te noemen?
Waarom ontnemen we het de banken niet om geld uit het niets te laten ontstaan?
Het lukt ons niet om dat voor elkaar te krijgen omdat de banken juist door dit huidige systeem zo rijk en machtig zijn geworden. Natuurlijk willen ze die macht niet afstaan. Zelfs 2008 ontnam ze die macht niet. Hoe groot moet de crisis worden voor we afdwingen dat ze die macht uiteindelijk wel gaan afstaan?