De voorraden ‘vrije’ zilver nemen in de kluizen snel af. De COMEX bijvoorbeeld eind 2020 150 miljoen troy ounces zilver liggen. Nu is dat nog slechts 40 miljoen troy ounces. London zag een kleinere daling van de voorraden, maar ook daar nu 20% minder zilver.
Waar is het gebleven?
Het is opgekocht door partijen. Die partijen kunnen traders zijn, of fondsen, maar ook kunnen het fabrikanten zijn. Zilver is een gebruiksmetaal en als je iets maakt met zilver er in, dan heb je niets aan een papieren contract. Je zal uiteindelijk echt zilver in handen moeten hebben.
Steeds meer van die partijen die écht zilver nodig hebben worden zenuwachtig over deze afname van de fysieke voorraden.
Ondertussen hebben de speculatieve marktpartijen naar schatting al 700 miljoen ounces zilver in hun bezit. Er is dus wel zilver, alleen is het niet voor de handel beschikbaar. Die speculanten hebben meestal overigens alleen een papieren bezit. Ze bezitten een belofte van een ander dat die zilver heeft. Die ander heeft dat zilver, of heeft zelf ook weer een papieren belofte van een andere partij. Zo kan een enorme hoeveelheid zilver op papier bestaan, terwijl er vrijwel geen fysiek zilver meer in de kluis ligt.
Dit systeem werkt zo lang niemand het zilver daadwerkelijk echt in handen wil hebben. Al 15 jaar wacht ik op het moment dat dit systeem een keer klapt.
Misschien duurt het nog wel 15 jaar, maar het feit dat de COMEX voorraad zo is afgenomen is een teken aan te wand. Hoe kleiner de resterende voorraad, des te groter de kans dat er een markt squeeze komt. Zo’n afknijping van de markt gaat de zilverprijs omhoog jagen. Hoe ver omhoog is dan de vraag. Als de markt maar klem genoeg komt te zitten kan het heel extreem gaan worden.
Ik heb zelf ook zilver. Ik heb echter alleen fysiek zilver op mijn naam in een kluis in Zwitserland.
Ik heb dat via deze partij gekocht.