Later deze week is het al weer een jaar geleden dat Rusland met een groot leger Oekraïne binnen viel.
Hoe is het toch mogelijk dat zo’n klein en kwetsbaar land als Oekraïne het grote onverslaanbaar geachte Russische leger tot staan wist te brengen?
Ik denk dat het niet zo zeer was dat Oekraïne Rusland versloeg, maar dat het eerder zo was dat Rusland zichzelf de das om deed.
Als eerste de inval.
Het was de bedoeling om met een enorme overmacht Kiev binnen te rijden. De regering zou gevangen genomen worden, lees geliquideerd worden, en het land zou puur vanuit de ontstane chaos net als Afghanistan in een paar dagen tijd overrompeld worden door het Russische beroepsleger.
De Russen vielen over meerdere fronten aan en waren er totaal niet op voorbereid dat Oekraïne in staat zou zijn om weerstand te bieden.
Dat laatste gebeurde wel en dat was de oorzaak dat de Russen enorme klappen kregen. Het punt is namelijk dat het leger van Rusland bestaat uit een kern beroepsleger een aanvullende kern dienstplichtigen en als er een oorlog is wordt dat aangevuld door oud-dienstplichtigen die als infanteristen dienen.
Rusland sloeg die laatste stap over en reed dus met gevechtswagens de oorlog in, zonder dat al die benodigde infanteristen er waren.
De gevechtswagens en taks werden dus bemand met beroepssoldaten en niet extern beschermd.
Ieder voertuig dat dus vernietigd werd, kostte een aantal beroepssoldaten het leven. In enkele weken tijd werd de kern van het Russische beroepsleger vernietigd.
Een mooi voorbeeld is het 155e mariniersbataljon. Dat werd zo geraakt dat 65% van de mannen omkwamen. Toch kwam die eenheid terug. In het zuiden werd ze recent nog weer keihard verslagen. Wat toen bleek, was dat de soldaten in paniek raakten en totaal niet wisten waar ze mee bezig waren. De chauffeurs konden zelfs amper de voertuigen besturen zo slecht ging het. De naam van de eenheid bestond nog wel, maar het zijn nu allemaal opgeroepen soldaten die amper opleiding gekregen hebben. Tientallen tanks en gevechtsvoertuigen gingen verloren in een aanval die op zijn best nogal naïef was. Het was zo’n eenzijdig gevecht dat Rusland honderden manschappen verloor terwijl Oekraïne op dat moment daar geen enkele soldaat verloor.
De huidige Russische opmars is vooral een opmars te voet. Dat komt omdat de Russen honderdduizenden burgers hebben opgeroepen. De Russen hebben de tijd niet om die op te leiden op voertuigen en ingewikkelde wapens. Ze krijgen een geweer en val maar lopend aan. De Oekraïense strijdkrachten vallen heel rustig terug en per dag worden momenteel zo’n 1000 Russen omgebracht.
Het is wachten op het moment dat de bodem geschikt is voor zware voertuigen.
Ik verwacht dat er dan weer beweging in het front gaat komen. Ik vraag me dan wel af hoe de Oekraïners om gaan met de uitgebreide mijnenvelden. De Russen gaan de komende weken tienduizenden tot misschien wel honderdduizenden net opgeroepen burgersoldaten ten aanval sturen. De Russen willen een doorbraak forceren en daarmee de voorbereidingen van de komende Oekraïense aanval verstoren. Die aanval van Oekraïne verwacht ik in april.
Ik hoop van harte dat deze enorm succesvol gaat zijn. Zo succesvol dat Rusland uiteindelijk toch wil onderhandelen over hun terugtrekking uit heel Oekraïne.
Ik vrees echter dat de Russen geen verlies willen accepteren en de oorlog blijven rekken in de hoop dat iedereen de oorlog moe zal worden en de Russen alsnog, via welke weg dan ook, een machtswisseling in Oekraïne bewerkstelligen.
