Een droom van de één, de utopie van de ander.
De theorie zegt dat we rijk genoeg zijn en dat we die rijkdom beter verdelen als iedereen drie dagen werkt.

Ja en nee…
We zijn gemiddeld (nog) rijk genoeg, maar deze rijkdom is in onze samenleving extreem oneerlijk verdeeld. De rijkste 85 personen op de wereld bezitten meer dan de armste 3,5 miljard personen in de wereld bij elkaar!
Die rijkste 85 personen, die hoeven niet meer te werken… De anderen worden nog niet rijk al zouden ze 100% van de tijd werken.
Waarom?
Het gaat er vooral om hoe je je inkomen weet te verdienen.
De rijksten verdienen hun inkomen niet meer door eigen werk. Ze laten anderen voor zich werken en verdienen omdat hun bezit geld voor hen oplevert. Ze hebben vooral passieve inkomsten.

Als iedereen bezit zou hebben dat automatisch (passief) geld oplevert, dan zou in theorie een werkweek van twee dagen genoeg moeten zijn.
Maar de trend is helaas dat de rijken rijker worden en dat bezit steeds meer in handen komt van rijkere personen en rijkere bedrijven.

We kunnen dit alleen keren als opbrengsten van bijvoorbeeld duurzame energie bronnen letterlijk gedeeld worden met het volk.

Een voorbeeld:
Er wordt besloten een zonne-energie centrale te bouwen. Nu doen we dat via bedrijven waarna de rijkste aandeelhouders en de top van het management er het meeste aan verdienen. Behalve enkele schoonmakers zal er nu lokaal niemand wijzer van worden dat er een zonne-energie centrale gebouwd gaat worden.
Als echter die centrale wordt gebouwd met geld van de omwonenden, dan kan ook de opbrengst/winst gedeeld worden over die omwonenden. Heel die lokale samenleving kan dan teren op de opbrengsten en het zal niemand verbazen dat er dan lokaal minder gewerkt hoeft te worden. Immers wordt een deel van het inkomen gerealiseerd met het dividend uit de zonne-energie centrale die gezamenlijk bezit is. Iedereen heeft dan een stukje passief inkomen!

Dan nog kan de helft van die centrale het bezit van een bedrijf met aandeelhouders zijn, maar minstens de helft van de winst blijft dan lokaal aanwezig en dat kan de lokale economie enorm stimuleren.

Het kapitalistische systeem is in de kern heel logisch en gezond. Maar het heeft enkele weeffoutjes die totaal niets te maken hebben met kapitalisme. Die weeffoutjes in de basis zorgen er voor dat heel het systeem nu corrupt is.
Zo is het huidige geldsysteem compleet onkapitalistisch. Maar dat geldsysteem is wel de kern van onze economie en aldus heel belangrijk.
Dat geldsysteem is extreem oneerlijk. Het trekt namelijk banken en bankiers voor op andere ondernemingen en ondernemers.
Daarmee is de vergiftiging van het systeem in de kern al gerealiseerd en de uitwassen van die vergiftiging zien we overal om ons heen. Extreem rijke banken en bankiers en extreme armoede bij de mensen die ver weg van de banken opgroeien en ondernemen.

Als we het geldsysteem nu niet kunnen veranderen, dan moeten we overwegen het ondernemingssysteem te veranderen. Bepaalde sectoren mogen/of moeten een bepaald percentage kleine aandeelhouders hebben, of in handen van de staat zijn. (Als we de staat dan mogen zien als ‘ons en namens het volk’.
Ik weet, een radicaal standpunt, maar het is wel de basis van een weg naar de drie daagse werkweek. Immers wie structureel passieve inkomsten heeft, hoeft minder te werken. Als we het aanwezige werk beter (willen) verdelen, dan zou een drie daagse werkweek mogelijk zijn.)
De vraag is of ambitieuze personen een drie daagse werkweek willen hebben. Ook iedereen die lol in zijn werk heeft, die zal niet zo roepen om slechts drie dagen werken. Ik ken geen ondernemer die zichzelf en zijn bedrijf wil beperken tot structureel slechts drie werkdagen per week.
Ik vraag me dan ook wel eens af wie het nu eigenlijk wél willen…