De dictatuur van de massa

In min of meer vervolg op het artikel over het basisinkomen in de nieuwsbrief van 30 november 2017 wil ik het hebben over Venezuela. Een land met een gigantische rijkdom in haar bodem en een bijzonder prettig klimaat voor de verbouwing van tropische vruchten.
Er is vanuit de natuur niets dat een enorme rijkdom van dat land in de weg staat.
Het is echter één van de armste landen in de wereld en dat ligt aan de mensen die er wonen.
Het probleem in Venezuela is echter niet begonnen toen Chavez aan de macht kwam. Het probleem is helaas al veel ouder en heeft haar wortels in het kapitalisme liggen.
De rijken namen alles en gunden de armen niets. De rijkste ondernemingen zagen het land en haar corrupte rijke machthebbers als een prachtig wingewest alwaar alles gericht kon worden op winstmaximalisatie.
Daar ging het dus al fundamenteel mis. De bevolking werd lang mak gehouden met bijna gratis benzine.
Toen kwam Chavez en die wist een vreselijke situatie nog erger te maken.
Nu heeft niemand nog wat.
Zelfs de ondernemingen hebben, als ze de mogelijkheid hadden, het land al verlaten. Er is immers niets meer te verdienen.
Maar ondertussen ligt de grootste olievoorraad ter wereld in de bodem.
Hier zien we de dictatuur van de massa.
Die olievoorraad zou het land er weer bovenop kunnen helpen, maar benzine kost voor de bevolking 1 cent per liter.
Waag het als regering niet dat te veranderen.
De staatskas is leeg door deze onhoudbare overheidssubsidie.
De kade zal het schip een keer keren. De vraag is of het huidige regime dat kan overleven, maar een volgend regime houdt hetzelfde probleem. Het volk pikt het niet dat de prijs van benzine omhoog gaat. Het volk houdt daarmee iedere ontwikkeling van het land zelf tegen. Chavez kreeg het volk achter zich, maar de vraag is of zijn opvolger Maduro de dictator is, of dat het plebs nu de dictator is en Maduro slechts de volger.
Hoe dan ook, er lijkt geen oplossing vanuit democratie of een vriendelijke dictatuur mogelijk te zijn. De massa is hier namelijk in mijn ogen de onredelijke dictator geworden. De enige oplossing lijkt me hier een keihard technocratisch regime te zijn dat de noodzakelijke economische maatregelen doorvoert en ook snoeihard ingrijpt op de enorme corruptie en misdaad die ondertussen schering en inslag is in het land. Honger en armoede doet vreselijke dingen met mensen. De criminaliteit is ondertussen enorm toegenomen en de overheid verliest terrein.
Kan je daar in dat land de subsidie op benzine omvormen tot een basisinkomen, maar dan wel met benzine prijzen die op het niveau van de wereldhandel liggen? Het uitrekenen is één. Het uitleggen van deze stappen aan een onwillige bevolking is twee. De armen zijn slecht opgeleid en leg die radelozen maar uit wat je aan ingewikkelde aanpassingen wilt gaan doen…
Het zou mooi zijn als de Venezolaanse Ghandi op gaat staan… En anders moet het een keiharde dictator worden die een poging doet en die de aanpassingen doorvoert, hoeveel doden het dan ook maar gaat kosten.
Op dit moment verliezen ook veel mensen hun leven door het toenemende geweld van bendes en de steeds harder optredende overheid. linksom of rechtsom zal er helaas toch wel bloed vloeien.