Ongetwijfeld zult u zich afvragen hoe Cuba voor ons mu toch een economisch voorbeeld kan zijn. Zo goed gaat het er toch niet?
Het ligt er aan hoe je er naar kijkt.
Het land ging economisch failliet rond 1990. Niet alleen vielen de suikerprijzen , maar ook suikeroom Rusland verdween van het toneel. Cuba stond er helemaal alleen voor.
Maar wat gebeurde er?
De mensen kregen meer vrijheid om zelf te ondernemen. Dat pakte goed uit. Verder was er geen geld voor benzine, dus men ging meer lopen en fietsen. Er was ook geen geld meer voor modern (geprepareerd) voedsel. Men ging dus gezonder leven en eten, en dat op ongeveer de helft van het aantal calorieën dat men voorheen gewend was.
Tot verrassing van bijna iedereen ging de gemiddelde gezondheid enorm vooruit. Vrijwel alle welvaartsziektes verdwenen! Nog altijd is de gemiddelde leeftijd die je in Cuba kan halen gelijk aan die van de Verenigde Staten.
Politiek gezien is Cuba geen voorbeeld. De politiek is er een ramp. Oom de regels rondom van alles zijn er een ramp. Het land kan en moet nog heel wat verbeteren. Maar economisch en qua gezondheid kunnen we wat leren van het land. Het zou zonde zijn als vooroordelen ons zouden weerhouden belangrijke lessen te leren van een land met ervaringen die wij liever niet gaan krijgen.
Misschien is leren van hun ervaringen genoeg om ons de slechte delen er van te ontlopen.