Er is één onderwerp waar China een aanpak heeft die als voorbeeld voor de wereld mag dienen.
Dat is de aanpak van de verwoestijning van het grote lössplateau in Noord China.
Dit plateau was ooit heel vruchtbaar, maar 4000 jaar intensieve akkerbouw en veeteelt hadden het lössplateau in de jaren zeventig van de vorige eeuw tot een dorre en droge woestijn gemaakt. In de jaren zeventig was het deels de oorzaak van de enorme hongersnood in China. Dat werkelijk immens grote gebied leverde geen enkele voedselproductie meer op.
China onderkende het probleem en gaf enkele mensen met visie de vrije hand.
Men heeft in enorme stappen forse delen van het landschap opnieuw vormgegeven. Hele heuvels werden voorzien van plateaus zoals we die kennen bij de rijstverbouwing.
Water dat als regen viel, werd vanaf dat moment doelbewust opgevangen op de heuvel en kon niet meer vrij wegstromen. De verdroging was daarmee op die heuvel tot staan gebracht. Vervolgens werden de plateaus ingezaaid en hoewel de opbrengst in het eerste jaar uiteraard laag was, was het een succes. De opbrengst was nog laag omdat er geen toplaag aan vruchtbare aarde meer aanwezig was. Ook moest het wortelstelsel van de planten weer ‘aarden’.
De wortels van het eerste jaar was de compost voor de planten van het tweede jaar en na het derde jaar was er daadwerkelijk weer sprake van een toplaag aan vruchtbare aarde. Water werd vanaf dat moment niet alleen in de plateaus, maar ook in de bodem vastgehouden en de toenemende vegetatie hield ook in dat het lokale klimaat milder werd.
Het lössplateau is nu beetje bij beetje weer de voedselvoorziener van China aan het worden. Heuvel na heuvel wordt nog altijd aangepakt en de verwoestijning is er tot staan gebracht.
De problemen zijn nog niet over. Peking ligt oostelijker en ligt tegenwoordig ook in de woestijn. Ook daar zal het landschap aangepakt moeten worden. Ook China moet er rekening mee houden dat je niet alleen maar kan oogsten. Je zal ook waarde terug aan de bodem moeten geven.
Permacultuur is de methode die China voedsel onafhankelijk gaat maken. Ondanks hun enorme bevolking is het mogelijk om iedereen te voeden. Het is één van de redenen dat men het één kind beleid weer durfde los te laten. Ze hebben er vertrouwen in dat het qua voedselvoorziening helemaal goed gaat komen.
www.perma-cultuur.nl