Argentijnse ommezwaai

De net gekozen Argentijnse president is een man die heilig geloof heeft in een kleine overheid.
Hij heeft dan ook daarbij de intentie de Centrale Bank van Argentinië te sluiten en daarmee de grip van de banken en bankiers op de economie een zware klap toe te dienen.
Wie kan daar nu op tegen zijn, is mijn gedachte dan.
Immers is vooral de Argentijnse centrale bank niet echt een voorbeeld van een voorbeeldige centrale bank.
De economie van Argentinië is al tientallen jaren één grote corrupte bende en de overheid is daar hoofdschuldige aan, samen met de corrupte politici die het land al tientallen jaren besturen.
Dat Milei dus een compleet andere koers wil varen is een goede zaak. OF zijn koers een betere is, dat durf ik me wel hardop af te vragen, maar laten we eerlijk zijn, de weg van de vorige regeringen was ook de goede weg niet. Schoon schip met die corruptie maken is dus hoe dan ook goed.
Een betere weg vinden is ontzettend moeilijk. De kans van slagen is klein, mede omdat hij met zijn eerste stappen de mensen die het altijd voor het zeggen hadden al tegen de schenen schopt. Eerlijk gezegd is hij de oude machthebbers met zijn eerste acties direct naar de strot gevlogen.
De grootste kans die hij nu loopt, is een nekschot vanuit een huurmoordenaar. Milei is een dapper man, economisch gezien heeft hij gelijk, politiek gezien staat hij nu met het mandaat van de kiezers sterk. Of hij slaagt in het ontmantelen van de corrupte machtsstructuren is twijfelachtig. Ondanks het feit dat het geen slechte zaak is.