In Detroit probeert het bedrijf wat voor mij mijn huurhuizen beheerd ook voor de huurders de eventueel beschikbare sociale ondersteuningen en subsidies te vinden en/of verkrijgen.
Zo hebben we een huurder die kampt met toenemende invaliditeit. Daar zijn hulpprogramma’s voor, ook in Detroit, maar anders dan hier in Europa is het niet vanzelfsprekend dat je een uitkering krijgt. Vaak zijn het liefdadigheidsinstellingen die hun werk kunnen doen omdat er een rijke stichting of een donor achter zit.
Het is dan zaak om je daar aan te melden en dan bepalen ze of de aanvrager van de hulp binnen hun doelgroep valt.
We zullen maar zeggen dat we het voor karma punten doen, want eerlijk gezegd merk ik niet aan het gedrag van de huurders dat het werk dat we voor ze doen om die stichtingen te vinden op prijs gesteld wordt. Het kost ons relatief veel tijd om dat soort zaken voor de huurders voor te bereiden, maar dat je zegt, ze zijn er dan achteraf dankbaar voor… Ik zie het niet.
Ik verhuur de woningen aan mensen die net boven het minimumloon niveau leven. De mentaliteit van die mensen daar is anders. Ik ben van mening dat karakter niets met rijkdom te maken heeft, maar omgangsvormen hebben dat wel. Hun mentaliteit is toch meer van grijpen wat je krijgen kan en altijd argwaan naar mensen die zo stom zijn om je wat te gunnen. Toch blijf ik deze actie van mijn management bureau steunen. Uiteraard betaal ik uiteindelijk de uren die ze voor mijn huurders bezig zijn. Het is dus mijn karma investering.