Ik heb ooit, nog voor de Aziatische griep crisis van 1997, een flinke positie gekocht in het toen nog beursgenoteerde One Prime Fund in Thailand.
Recent gaf het fonds via de bank aan dat het nieuwe aandelen zou uitbrengen waarop klanten konden inschrijven.
Dat gaf ik aan, waarna de bank mij in paniek opbelde dat dit helemaal niet kon.
Waarom niet?
U bent volgens onze gegevens geen Thaise burger!
Het bleek dat er nieuwe aandelen uitgegeven zouden worden, maar de Thaise overheid had bevolen dat alleen mensen met ene Thais paspoort die nieuw uit te geven aandelen mochten kopen.
Daar viel ik dus af.
Het schokkende vind ik dat regeringen zich bemoeien met wie aandelen in beleggingsfondsen mogen kopen. Dat is een vreemde vorm van protectionisme en helaas is dat bijna nooit goed nieuws. Het is vreemd, omdat ik als fondsbelegger geen invloed heb in de bedrijven waar het fonds in belegd. Het is dus blijkbaar puur de angst voor massaal wegtrekkende buitenlandse beleggers. Dat was in 1997 deel van de toenmalige crisis.
Ze beschermen zich nu tegen een crisis die 20 jaar geleden onder heel specifieke omstandigheden de beurs met 75% deed dalen.
Ondanks dat ik dus al meer dan twintig jaar trouw aandeelhouder ben, word ik als buitenlander niet vertrouwd.
Het vervelende voor mij is daarbij overigens dat dit fonds niet langer beursgenoteerd is. Ik heb dus al 20 jaar geen actuele koersinformatie meegekregen. Ook de bank houdt nog altijd de koers van 20 jaar geleden aan.
De vraag is uiteraard wat of twintig jaar lang beleggen heeft gedaan… Dat kan ooit nog een leuke verrassing worden.
Gezien het feit dat ze aandelen uitgeven blijkt wel dat ze nog leven… Of het stuiptrekkingen zijn, of een enorm succes?