Daar waar we ons als samenleving druk maken over de uitstoot van dieselmotoren van auto’s en het schandaal rondom sjoemelsoftware is het voor de milieuvervuiling de splinter, terwijl de balk onaangetast blijft.
De grote vervuiling op de wereld speelt zich namelijk niet op de weg af.
De echt grote vervuiling is er op zee en veel van die vervuiling loopt uiteindelijk via onze nationale trots, de haven van Rotterdam.
De bunkerolie van zeeschepen is het restproduct van de olie-industrie. Die bunkerolie is heel goedkoop en is de grootste troep die we ons kunnen indenken.
Het is de rommel die we destilleren uit onze autobrandstof. Wij rijden dus op zeer schone brandstof die relatief gezien heel goed is voor onze automotoren en het milieu. De rommel die ze uit de olie vissen, verwerken ze vervolgens in de bunkerolie en wordt dus later alsnog de atmosfeer in geblazen via scheepsmotoren.
De wetenschapper Fred Pearce berekende in 2009 dat de zestien grootste schepen in de wereld net zo veel vuil uitstoten als alle auto’s in de wereld bij elkaar.
De uitstoot van de totale scheepvaart lag indertijd 100x hoger dan die van de totale luchtvaart.
Alle schepen op de wereld bij elkaar vervuilen 6000x keer meer dan het totale autoverkeer in de wereld.
De uitstoot vindt echter vrijwel volledig op zee plaats en is dus niet te reguleren via een nationale regering.
Hoe kunnen we hier dan toch wat tegen doen?
Gek genoeg zal de blockchain techniek hier mogelijk een oplossing gaan bieden. Wij als consumenten zullen namelijk de keuze moeten gaan krijgen met welk schip we onze spullen willen laten vervoeren. Als wij als consumenten die keuze hebben en bewust nemen, dan zullen we via die weg schone schepen een kans geven. Van de sector zelf hoeven we niets te verwachten. De oplossing moet ze opgelegd worden en dat kan alleen maar door ze in de portemonnee te raken.