De maand februari is nog niet helemaal voorbij, maar al wel duidelijk is dat ik qua elektriciteit enorm veel te veel heb geproduceerd in februari.
Net zoals in januari had ik op maandbasis gezien puur op duurzame elektriciteit de maand door kunnen komen.
In dit geval is dat uiteraard dankzij de windmolens.
Ik heb 15 winddelen in drie verschillende molens die verspreid in Nederland staan. Alleen de windmolens leverden al 200% op van wat ik nodig had aan elektriciteit. Ik heb ook 43 zonnepanelen die ook stroom opleverden.
Laat het duidelijk zijn, daarmee ben ik nog lang niet 100% duurzaam bezig. Immers gaat gemiddeld 70% van de energie behoefte van een gezin op aan verwarming. Ik verwarm alleen het kantoor voornamelijk elektrisch. Het huis is nog altijd ‘gewoon’ op gas.
Zou ik dus volledig elektrisch gaan, dan ontstaat echt wel een ander plaatje.
Toch is duidelijk dat met een stuk particuliere op wijk opslag van elektriciteit EN warmte ook een milde winter doorgekomen kan worden.
Als we écht zouden willen, dan denk ik dat we ook landelijk al heel ver kunnen komen. Ik mis echter de wil bij een fors deel van de bevolking om écht te willen. Men wil niet, omdat het belang niet wordt ingezien. Immers, duurzaam wordt gezien als duurder. Dat is al niet meer zo, maar de perceptie is er nog altijd. Wel is het waar dat we dan fors moeten veranderen. Letterlijk is het zo dat wel zelfs het aanzien van stad en landschap moeten veranderen.
Dat hebben we vaker gedaan, dus zo erg is dat niet, maar dankzij Internet kunnen we nu altijd en overal ons ongenoegen uitten. Het is nu dus steeds hoorbaarder dat iedereen wel wat dwars zit. Het verlamt politici. Het houdt noodzakelijke veranderingen tegen. We moeten politici gaan krijgen die niet zo bang zijn voor wat commentaar op Internet.
Dát kan alleen lukken als ze ook echt een visie hebben. Die zijn er op dit moment eigenlijk niet.