In de VS is mijn appartementencomplex renovatie eindelijk klaar. De eerste aanvragen van potentiële huurders zijn ontvangen.
De 14 appartementen worden aan veteranen verhuurd. Een veteranen organisatie gaat voor huurders zorgen.
Nu dat dit hoofdpijndossier voor wat betreft het bouwen eindelijk ‘af’ is, kunnen we de bouwvakkers weer voor de huizen inzetten. Ik heb nog altijd huizen die ik kocht en nog nooit heb kunnen verhuren omdat de verbouwing/renovatie niet kon starten vanwege gebrek aan bouwvakkers.
We hebben nu een goed team en ik wil ze graag houden.
Er gaan dus enkele huizen aangepakt worden en ik ga op zoek naar bouwvallen die voor weinig gekocht kunnen worden.

Op de foto bij het artikel zie je rechts van de drie witte huisjes nog net een stukje van een vierde huis.
Ik heb ook dat huis willen kopen, maar dat lukte niet. De gemeente heeft het uiteindelijk gesloopt. Echter blijkt het huis dáár weer naast ook mogelijk beschikbaar te zijn. Ik wil in deze opbloeiende wijk meer huizen kopen en liefst in deze straat. Mijn manager is daarom onderhandelingen met de gemeente begonnen. Het is heel lastig onderhandelen, want de gemeente wil per huis tienduizenden dollars aan achterstallige belastingen alsnog innen, terwijl wij een huis proberen te redden en dat geld willen gebruiken voor de renovatie. Ik ben bereid ze 1000 dollar te geven onder kwijtschelding van de achterstallige belastingen. Het huis gaat tienduizenden dollars kosten om op te knappen.
Als de onderhandelingen mislukken, dan wordt het huis gesloopt, zoals het huis rechts van mijn drie witte huisjes ook uiteindelijk werd gesloopt omdat er geen deal mogelijk bleek. De gemeente maakt dan nóg weer kosten EN krijgt die achterstallige belastingen definitief niet.
Waanzin dus, maar het is niet het geld van de ambtenaren. Je moet onderhandelen met mensen die zelf geen belang hebben in het verhaal en in feite zo star kunnen zijn als ze maar willen. Liever slopen dan het gevoel hebben een onderhandeling te verliezen…