Catherine Austin Fitts had een mooi voorbeeld in een filmpje waar ik u later graag naar verwijs.
Het ging over drie vriendinnen. Twee daarvan hadden geld en de derde had geld voor haar bedrijf nodig. Eén van de drie had haar geld op een spaarrekening staan en ze kreeg er 2 tot 3% rente op.
Een ander had beleggingsfondsaandelen en verdiende er via die bank zo’n 5% per jaar op.
De derde met het eigen bedrijf leende geld bij dezelfde bank via haar credit card en betaalde 23% rente!
De conclusie was, drie keer fout.
Het is belachelijk akkoord te gaan met 2 tot 3% rente, terwijl de inflatie hoger is. Sparen kost dan simpelweg geld. Deze fout wordt in Nederland en België massaal gemaakt! Het is echter waanzin en doodzonde.
De vriendin die in fondsen belegde nam veel beleggingsrisico, maar verkreeg er amper beloning voor.
Veel beter hadden de vriendinnen gekeken naar elkaars behoefte en allemaal veel betere zaken gedaan als ze min of meer samen hadden gewerkt. Alle premie die de bank naar zich toe trok, kon dan binnen gehouden worden. Tevens konden ze allemaal meer aan overhouden.
Nu is één zo’n deal tussen drie personen erg eenzijdig en daarmee een risico, maar het is wel duidelijk dat we lokaal veel meer kunnen doen dan dat we nu doen. Internationaal opererende banken verdienen een enorm vermogen aan zaken die ze in feite veel te duur leveren. We moeten als consumenten dus serieus gaan denken aan een economie met veel minder (multinational) banken inbreng.
We zijn in Europa in feite zo arm aan het worden dat het uitgangspunt van mikrokrediet hier onderhand ook toepasbaar worden!
http://www.forbiddenknowledgetv.com/videos/socio-economics/catherine-austin-fittsthe-leveraged-buyout-of-the-us.html