We zijn de echte oorzaak van de crisis uit het oog verloren. We zijn haar uit het oog verloren omdat het te veel, te lastig en te ingewikkeld werd. Moeten we nadenken, moeten we veranderen en dat willen we niet, dus de crisis van nu bestaat eigenlijk alleen nog maar uit een probleempje met Griekenland…
Was het maar waar.

De crisis gaat over veel meer dan dat en gaat ook veel dieper dan dat. Als morgen Griekenland is opgelost, zal blijken dat er nog wel een ander oorzaakje aan te wijzen is. En daarna nog één etc. etc.
We lijken daarom wel in een constante crisis te leven en eigenlijk is dat ook zo, want we doen aan symptoombestrijding omdat we de echte oorzaak niet aan willen of zelfs kunnen pakken.
De kern van de crisis is de weeffout die in zowel het kapitalistische systeem als het huidige geldsysteem zit.
Die weeffout is onder meer het feit dat kapitalisme werkt, tot er één partij is die dominant is geworden.
Dat is de doodsteek voor het kapitalisme. Dan ontstaat een monopolistische situatie die in feite niets anders is als de kapitalistische samenleving die uit het spoor is gelopen.
Vooral voor de Tweede Wereldoorlog wisten de Amerikanen dat probleem goed op te lossen. Ze dwongen bedrijven die te dominant werden om op te splitsen.
Dat werkte heel aardig. Standard Oil werd zo gesplitst en later werd AT&T ook gesplitst.
Het splitsen van een te dominante marktpartij voorkwam echter niet dat er geen crisis meer kwam. Als je de economie los laat, dan komt er iedere zoveel jaar een crisis. Dat is gezond. Het is in feite het evenwicht zoeken van de economie. Want ook de economie overdrijft en een overdrijving in de ene richting wordt tenietgedaan door een overdrijving de andere kant op.
Waar het dus NAAST de monopolistische problemen misgaat, is het feit dat men probeert in te grijpen op de logische correcties van de economie.
Men wil de overdreven goede periode koste wat het kost vasthouden alsof het de gemiddelde en dus juiste fase is.
We willen alleen het zoet en het zuur kan ons gestolen worden…
Maar zult u misschien denken, waar was dan het probleem van de monopolisten de laatste jaren?
Heel simpel, dat is vooral de financiële sector geweest.
Die sector is door een enorme geldcreatie zonder gedegen onderpand doorgeschoten en is hierdoor veel te machtig geworden. Bankiers dachten dat ze god waren. Helaas letterlijk.
De gevolgen kennen we.
En ook weer helaas, is aan die situatie weinig veranderd. In plaats van die banken failliet te laten gaan en aldus de economie het zelf op te laten lossen, werden de banken gered en werd de overdreven situatie als standaard verheven.
Banken zijn hierdoor onterecht veel te machtig gebleven en daarom veranderde er niets.
Geld dat in de economie rondgaat komt mede daarom nu steeds te snel weer terug bij de banken. Die weten vervolgens van gekkigheid niet wat ze met al dat geld moeten en beginnen het dus maar onderling onder de hoogste managers te verdelen.
Die concentratie van geld zien we terug in de economie en is dus ook een op te lossen probleem.
Bedrijven worden steeds groter en met de toenemende omvang van de bedrijven nemen ook de geldstromen naar die bedrijven toe. Rondom het hoofdkantoor van die bedrijven is geld ruim voorradig. Hoe verder weg, des te minder geld is er.
We zien dat overal terug, tot op landelijk niveau. Hoe verder weg van het machtscentrum, des te armer de streek.
Griekenland, Portugal, Ierland, het is geen toeval. Die landen liggen op Europees niveau ver weg van de machtscentra en zijn arm. Op nationaal niveau zien we dat ook. Groningen, Limburg, Zeeland… In België zal het niet anders zijn.
Die trend van concentratie van geld wordt steeds sterker naarmate multinationals groter en machtiger worden.
Recent zagen we het in de sector van de zadenkwekers. In Nederland hadden we een gezonde markt met veel aanbieders. De machtige multinationals nemen het nu over, de voorheen zo goed lopende sector gaat dood en alle onderzoek wordt verhuisd naar één locatie van de dominante aanbieder. Werkgelegenheid schuift naar één plek en de multinational kan de lokale overheid chanteren door te dreigen met vertrek. Belastingen worden dus lager gesteld en iedereen verarmd.
DAT is de kern van de problemen.
Griekenland, staats-schuldenproblemen, werkgelegenheidsproblemen etc. zijn gevolgen en niet de oorzaak van de crisis.

De oplossing?

Dwing bedrijven die groter zijn dan een marktwaarde van 100 miljard dollar om te splitsen. Dwing banken tot splitsen van de verschillende bedrijfsactiviteiten en breng ze terug tot een hanteerbare omvang. Verleg de creatie van M3 geld terug naar een controleerbare overheid, OF hou ze bij commerciële partijen, maar laat die dan ook echt failliet gaan als het mis gaat. Mag je M3 geld creëren, dan mag je veel andere dingen niet. Je mag bijvoorbeeld dan niet zelf beleggen. Ooit waren daar goede wetten over vastgelegd. Na de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw. Helaas hebben we die lessen naast ons neergelegd.
Schaf ook de garantieregeling voor spaarders af en laat zo’n garantie over aan de markt. Wie spaargeld wil beschermen, die kan er een verzekering op kopen.
Leg particulieren die omgerekend meer dan 10 miljoen dollar eigen vermogen hebben een forse jaarlijkse vermogensbelasting op en stimuleer via die weg keihard het bezitten van niet meer dan 10 miljoen dollar persoonlijk kapitaal.
ALLE deals met de superrijke bankiers, koninklijke hoofden, en eigenaren van multinationals die helemaal nergens belastingen afdragen, moeten op de helling en afgelopen zijn.
Een topman mag daarnaast niet meer dan 20x het loon van de laagst betaalde medewerker in de onderneming verdienen.

Dit klinkt misschien allemaal wat paternalistisch, maar het draagt bij tot een heel sterke middenklasse. De sterke middenklasse heeft de welvaart gebracht. Zodra die middenklasse minder sterk wordt, krimpt de welvaart en neemt inkomensongelijkheid en daarmee de armoede voor de arme helft van de mensheid toe.
Er is rijkdom genoeg voor iedereen, maar dan moet het wel afgelopen zijn met de miljardairs en de bedrijven die enorm groot en machtig worden en letterlijk honderden miljarden waard zijn.
Ook het verzinnen van biljoenen aan QE geld moet afgelopen zijn. Geld moet gedekt zijn met een tegenwaarde. Dat kan een huis zijn (bij een hypotheek lening), maar het kan ook goud en zilver zijn. Ook de aangelegde infrastructuur is geld waard. De overheid moet die waarde liquide kunnen maken, maar dan wel op een gedegen manier en niet door zoals de ECB nu, 1000 miljard te verzinnen.

De oplossing is op papier dus simpel. De uitvoering is dat helaas niet.