We denken bij een gestolen credit card of bankpas meestal aan de junk die snel even geld opneemt en dan de credit card of bankpas weer weg zal gooien.
Helaas klopt dat beeld niet meer.
Er is een enorme wereldwijde industrie ontstaan rondom pas diefstallen.
Hoe werkt dat?
De pas wordt gestolen en er wordt snel een (online) bestelling mee gedaan. Die bestelling wordt bij een adres van een derde afgeleverd. Dat adres van die ‘derde’ is bij elke bestelling anders.
Via een service als Craigslist worden mensen gezocht die 20 dollar krijgen als ze een postpakketje willen ontvangen en vervolgens weer gaan doorsturen.
Gezien de economische situatie van veel mensen is dit een aanbod dat ze niet graag afslaan.
Ze ontvangen dus het pakket en sturen het keurig door. Deze procedure is nu een industrie geworden, waarbij enorme hoeveelheden pakketjes naar het lijkt willekeurig rondgestuurd worden, tot het uiteindelijk bij de koper is gekomen.
De koper is iemand die via bijvoorbeeld eBay een product heeft gekocht. Je krijgt het bestelde product na je aankoop keurig ‘door iemand’ toegestuurd.
De echte dader van de pasdiefstal blijft dus buiten beeld en is alleen te achterhalen als je heel dat spoor terug weet te vinden. Dan nog is het niet makkelijk, want de dader gebruikt voor zijn online activiteiten graag de gestolen identiteit van iemand anders om de zaak in gang te zetten.
Alleen de ontvanger van het pakketje nadat het via het postsorteerbedrijf is gekomen kan vaak relatief makkelijk gevonden worden. Die persoon kreeg 20 dollar en krijgt vervolgens mogelijk te maken met een aanklacht voor heling.
De posting op Craigslist blijkt dan vaak met een gestolen identiteit te zijn gedaan, evenals de aanbieding op eBay. Dan is er nog het financiële spoor. Vaak loopt dat dan weer dood op een blockchain betaling of een sukkeltje die gevonden is om geld te ontvangen, waarbij deze ontvanger een percentage zelf mag houden en de rest cash afstaat aan iemand die hij of zij ook verder niet kent.
Het gaat ondertussen wereldwijd om een miljardenbusiness. Het is echter grotendeels tegen te gaan als de verkopers van producten beter controleren of een creditcard wel echt van de persoon is die deze gebruikt. Die controle gaat vaak mank omdat het te druk is, of wordt gezien als te veel werk.
De verzekering dekt de schade, dus waarom je enorm druk maken?
Alleen als de verzekering de schade niet meer dekt zijn verkopers bereid om meer actie te ondernemen. De criminelen zoeken dan nieuwe aanbieder slachtoffers. Er zijn er nog zat die het controleren van passen maar lastig vinden.
