Het grote economische trauma van Duitsland is de hyperinflatie die ze 100 jaar geleden trof. De Duitse mark werd heel snel heel veel minder waard en dat betekende dat spaargeld als sneeuw voor de zon verdween.
Goud bleek letterlijk goud waard en wie toen fysiek goud had, was spekkoper.
Zo was er iemand die een heel hotel kon kopen met één ounce goud.
Ik heb zelf nog wat noodgeld, munten en biljetten uit die tijd. Het is geschiedenis die we beter niet vergeten, want na hyperinflatie is de rijkdom opnieuw verdeeld.
Degenen die (veel) goud en zilver hadden EN tijdens de hyperinflatie een inkomen genieten, die kunnen in zo’n hyperinflatie periode rijk worden. Maar… niet zomaar.
Je moet op tijd je goud en zilver een keer inwisselen voor middelen die omzet en winst opleveren. Als je niets met je edelmetaal doet, dan heb je ook uiteindelijk geen voordeel.
De kunst is dan om die stappen goed te nemen. Ben je te vroeg en heb je geen inkomsten, dan ga je alsnog onderuit.
Ben je te laat, dan zal je de rest van je leven praten over de kansen die je gemist hebt…
In 2012 schreef ik ook al over dit onderwerp: https://www.beursbox.nl/nieuws-beleggen/laatste-nieuws/de-duitse-hyperinflatie-van-1923
Ik heb ook wat noodgeld in mijn bezit. Je kan daar hier meer over lezen: https://www.beursbox.nl/nieuws-beleggen/100-jaar-geleden-duits-en-oostenrijks-noodgeld
Met dit soort inflatie in Duitsland bedoelde men slechts dat het leven duurder werd. Is de prijs van boter 50 cent of later een billioen mark. Dat is wat er gebeurde tot de herfst van 1923. Men zei toen ook, heel Duitsland lijdt onder de inflatie. Maar dat is niet waar. Er is geen spel in de wereld waar iedereen verliest. Iemand moet de winnaar zijn. De winnaars in Duitsland waren vooral de grote zakenmensen en de boeren. De verliezers waren de arbeidende klasse en de middenstand. De winnaars verkochten hun goederen tegen goud valuta prijzen en betaalden hun arbeiders in inflatie-marken. De inflatie kwam tot staan toen de arbeiders, door vele stakingen, er in slaagden hun lonen in goudwaarde uitbetaald te krijgen. Toen verloor de inflatie haar nut voor de “winnaars” maar ondertussen hadden ze wel hun industrie veranderd en gemoderniseerd. De Duitse industrie is er toen niet bovenop gekomen ondanks de inflatie maar door middel van de inflatie. Men zei toen ook dat het herstel van de Duitse industrie te danken was aan de Amerikaanse leningen. Ook dat is niet waar, men zou eerder kunnen zeggen dat de gemoderniseerde industrie toen op volle toeren kwam. In feite hebben de Duitsers nooit werkelijk schadeloosstelling betaald omdat het meer leningen opnam dan het aan schadeloosstellingen moest betalen. Alleen het eerste jaar na de oorlog hebben ze in natura betaald daarna hebben velen het slim gespeeld. The winner takes it all, the loosers daarentegen dat is een ander verhaal.