Na de Tweede Wereldoorlog werd de dollar de wereldmunt en de toen zo machtige VS dwong de wereld in de internationale handel te werken met de dollar.
Dat was tot 1971 geen straf. In de VS was een ijzeren discipline en je kon de Amerikaanse dollars altijd voor een vaste hoeveelheid goud inwisselen.
De Vietnam oorlog werd te duur en de VS dreigde failliet te gaan toen Frankrijk massaal de dollars inderdaad begon om te wisselen voor goud. De link met de dollar werd door Nixon losgelaten en de hoeveelheid dollars werd niet langer beperkt door de hoeveelheid goud.
Men begon dollars te printen zonder dat er onderpand tegenover stond.
Dat is uiteraard het begin van het einde.
Maar dat is al meer dan een halve eeuw geleden… Dat einde duurt dus al heel lang.
Dat klopt, maar de daling is al stevig ingezet en het einde van de Amerikaanse macht als de grootste macht in de wereld staat al in de sterren.
Logisch zou zijn dat China die plek inneemt, maar vlak India als potentiële kandidaat ook niet uit. China heeft namelijk nog een vastgoedcrisis op te lossen. India heeft ondertussen het probleem van een te lokale markt op te lossen. Daar waar de interne markt van China door de vastgoedcrisis maar niet van de grond komt, is het feit dat 90% van de Indiase ondernemingen een eenmanszaakje langs de kant van de weg is ook geen aanjager van de groei van de economie.
BRICS is een samenwerking van bevolkingsrijke landen die aan kracht wint, maar het is nu meer een slap EU aftreksel dan een homogene groep sterke economieën.
Vergeet niet, China en India hebben regelmatig mot met elkaar, Rusland en Zuid Afrika staan op het punt van economisch omvallen en Brazilië zal door de geografische nadelen in dat land niet snel een economische reus van wereldniveau worden omdat het land in feite meerdere economieën in één land is.
De neergang van de dollar als wereldmunt is ingezet, maar er is maar niet zo maar een nieuwe munt die de overheersende rol van de dollar zal overnamen. De EU zou er goed aan doen de relatie met BRICS toch iets aan te halen. Immers, de euro is ook een munt die in de wereld belangrijk is. In feite is dat nu de nummer twee munt in de wereld. We kijken al zo veel naar de enorme omvang van BRICS dat we vergeten dat Europa een sterk economisch blok is.
Tag:
wereldmunt
Nu China en Rusland aangeven meer in de Yuan te willen handelen bij de onderlinge handel geeft dat enkele belangrijke zaken aan. Ten eerste dat Rusland naar de pijpen van China heeft te dansen en ten tweede dat ze van de dollar als wereldmunt af willen.
Ik kan me dat indenken, want wie buiten de VS wil dat nu niet?
Ze kunnen het doen, maar daarmee verliezen ze ook privileges. De VS neemt altijd wraak op landen die de dollar niet meer willen accepteren. Als je dat doet, dan ben je de vijand van de VS. De macht van de VS bezitten ze dankzij de macht van de dollar.
Is de stap van China en Rusland stap écht een gevaar voor de dollar?
Hun onderlinge handel is op zijn best 6% van de wereldhandel en 1% van de schuldenhandel. Dat is niet niets, maar het slaat ook geen enorme gaten in de kracht van de dollar op de wereldeconomie.
Daarbij is de schuldenmarkt heel veel groter dan de wereldhandel.
Kortom, ik ben nog niet zo bang voor een nakende val van de dollar. De dollar wordt iets minder dominant, maar dat veroorzaakte de invoering van de euro indertijd ook al. Dat heeft de dollar ook goed weten te doorstaan.
We weten dat De VS ooit de (2e) oorlog met Irak begon, mede omdat Saddam indertijd aangaf dat je wat hem betreft olie ook mocht afrekenen in goud.
Ook Ghaddafi in Libië zei zoiets en hij eindigde letterlijk met een mes tussen zijn ribben in de goot.
De VS deed ‘alles’ om haar dollar hegemonie te bewaren. Dat beleid is niet veranderd.
Nu de oorlog in Oekraïne voortduurt heeft Rusland ook aangegeven dat je olie nu niet in dollars, maar in roebels moet afrekenen. Een duidelijke ‘aanval’ naar de dollar als wereldmunt. Ruslands leider vindt namelijk dat hij al in oorlog met de VS is, dus daarom zijn stap de dollar te ondermijnen.
Vanaf het moment dat het Russische standpunt bekend werd, kwamen de wapen leveranties voor Oekraïne een stuk makkelijker tot stand.
Tot mijn verrassing ziet Saoedi Arabië nu toch ook haar kans schoon om nog een stoelpoot van de VS door te zagen. In Davos gaven ze aan dat olie wat hen betreft ook in andere valuta dan de dollar mag worden afgerekend.
Daarmee neemt het land een risico.
Iran is de aartsvijand van de Saoedi’s. Iran helpt Rusland. Weinig kans dus dat Iran in het Amerikaanse kamp komt.
Blijkbaar is Saoedi Arabië van mening dat ze daarom de nodige bewegingsvrijheid hebben daar waar het de dollar en de Amerikaanse reactie betreft. Ik denk een enorme misrekening.
Het risico is dat de VS niet ’te snel’ te hulp komt als Saoedi Arabië met Iran ineens tot een echte oorlog komt.
De VS zal Iran nooit laten winnen, maar als Amerika moet ingrijpen om Saoedi Arabië te redden, dan zullen de huidige leiders van Saoedi Arabië zeker niet aan de macht blijven.
Het risico is dus dat ze de VS als grote bondgenoot verliezen en dat Iran nu brutaler richting de Saoedi’s gaat worden, mede omdat Iran een buitenlandse vijand nodig heeft om binnenlandse onrust de kop in te drukken.
In mijn ogen geen beste timing van de Saoedi’s.
In de geschiedenis van Europa zijn er verschillende momenten geweest dat er een poging werd gedaan om te komen tot één Europa. In alle gevallen wilde men het met brute kracht forceren. Dat was al ooit met Karel de Grote, Philips de Tweede, De Duitse en Oostenrijkse keizers, Napoleon, en Hitler.
De dollar is sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog de wereldmunt. Alle andere valuta en olie, goud en zilver worden afgerekend in dollars. De handel tussen landen onderling wordt afgerekend in dollars.
Dollars die Amerika graag verstrekte. Ze kosten de Amerikaanse overheid namelijk niets om te maken en voor die dollars kreeg Amerika de prachtigste spullen uit heel de wereld in feite gratis aangereikt.
Dat systeem werkte tot 1970.
In Japan is al heel duidelijk geworden dat men er inflatie wil aanwakkeren om dood kapitaal dat onder de matrassen ligt weer in de economie te krijgen. Dat het tegelijkertijd de staatsschulden fors minder waard maakt, dat is zogenaamd een leuke bijkomstigheid.
Japan is er niet uniek in.