Ik ben al sinds midden jaren negentig aandeelhouder van een Thaise rubberplantage.
Een belegging die niet echt veel rendement opgeleverd heeft en hoewel dat jammer is, ben ik toch niet ongelukkig met de belegging. De productie van natuurlijk rubber heeft namelijk ook wat moois in zich.
Het is namelijk een proces zonder chemische toevoegingen. Het is daarmee in zekere zin een ‘groen’ product. Dat was in de jaren negentig nog niet zo’n dingetje, maar tegenwoordig telt het wel flink mee.
Het bedrijf zelf is zich daar ook terdege van bewust en de schone productie is ook voor hen een belangrijk gegeven geworden.
Als ik kijk naar puur de koers, dan is die in al die jaren amper van de plek gekomen. Toch had ik wel rendement, omdat op één jaar na eigenlijk altijd wel dividend is uitgekeerd.
Het bedrijf heeft last van lage rubberprijzen door een overproductie in de wereldmarkt. Ga je dan groeien om tegen lagere kosten lagere prijzen te realiseren, of probeer je door je kwaliteit te verhogen een meerwaarde te creëren. Ze kozen voor het laatste en gezien de toegenomen winst is dat een goede strategie gebleken. Ze verkochten in 2018 maar liefst 17 miljard rubberen handschoenen. Ze bezitten 7500 hectares aan rubberplantages.
Ze hebben in 2018 een zelfstandige dochteronderneming weer volledig terug in de onderneming gebracht. Het ging om een fabrikant van rubber handschoenen. Er was geen meerwaarde meer om dat door een onafhankelijke dochteronderneming te laten bestieren.
Ze verkopen hun handschoenen in 120 verschillende landen.
Ondertussen hebben ze eerder dit jaar een nieuwe fabriek geopend. De verwachting is dat daarmee de kwaliteit omhoog gaat en de kostprijs omlaag. Hun productie van natuurlijk rubber is goed voor 10% van de wereldproductie.
Welk bedrijf dat het over gaat?
Sri Trang Agro, stock code STA en genoteerd aan de Thaise beurs.