De kern van het betoog was dat de globalisering interessant is voor bepaalde landen en dat eigenlijk alleen de 1% rijksten er van profiteren.
Dat was de stelling van de Zuid Afrikaanse minister van Financiën Pravin Gordham.
Volgens Pravin hebben zowel IMF als OECD wel geluiden laten horen dat het anders moet, maar meer dan geluiden waren het niet. De ongelijkheid tussen de 1% en de rest neemt toe, niet af en die toename zorgt er voor dat de wereld instabieler wordt.
Het continent Afrika is niet in staat om de sociale vangnet doelen van de UN voor het jaar 2030 te halen.
Er is simpelweg het geld niet.
Het zou in Afrika 66 miljard per jaar kosten om iedereen van een aanvaardbaar sociaal vangnet te voorzien. Dat is dan nog slechts extrema armoede uitsluiten. Het is pertinent geen basisinkomen garanderen.
Waar de ontwikkelingslanden veel last van hebben, is het feit dat per jaar 1000 miljard illegaal verdwijnt richting het rijke westen. Geld dat in Afrika prachtige dingen had kunnen doen voor iedereen, maar het werd door rijke particulieren en grote bedrijven illegaal weggesluisd naar de belastingparadijzen en naar beleggingen en spaarrekeningen in vooral Europa en Noord Amerika.
De rijken en grote bedrijven betalen veel te weinig belastingen, waardoor de belastingdruk vooral op de kleine bedrijven komt te liggen. Die missen daarmee de aansluiting met de rijke grote bedrijven, waardoor de kleine bedrijven klein en arm blijven, terwijl de grote bedrijven hun winsten (die ze afromen) zien toenemen. Afrika zelf wordt er niet wijzer van.
Globalisatie is vooral goed voor Noord Amerika en Europa.
De Afrikaanse landen moeten de hand in eigen boezem steken. Het zijn hun eigen leidende elites die de corruptie en fraude mogelijk maken.
Ze doen er niet zelden zelf het hardst aan mee.
Een eerlijke en gehandhaafd belastingbeleid kan heel veel goeds gaan doen. Maar dan moet er samengewerkt gaan worden tussen Afrikaanse landen onderling en met de rijke landen waar het geld heen gaat. Die laatsten profiteren niet van betere afspraken en staan dus niet te trappelen van ongeduld. We profiteren namelijk best wel van de fraude en corruptie elders.
Als Afrika het lek niet boven krijgt, dan kan het zich nooit aan de armoede onttrekken. Zal het de rijke elite een worst zijn? Die verkrijgen hun miljoenen toch wel, eerlijk regime of niet.