Een schilderij dat mogelijk (deels) geschilderd is door Leonardo da Vinci werd recent verkocht voor meer dan 400 miljoen euro. Wat zegt ons dat?
Het zegt ons dat iemand die extreem veel geld heeft, meer vertrouwen heeft in de waarde van kunst dan in de waarde van het geld.
Het zegt echter ook dat deze persoon meer vertrouwen heeft in kunst als vorm van spaargeld en beleggen dan deze 400 miljoen euro investeren in een actieve onderneming.
Natuurlijk kan u zeggen dat die persoon zo rijk is dat geld voor hem of haar geen waarde meer heeft. Dat is ook waar. Maar het geld kan voor die persoon dan geen waarde meer hebben, maar het wegspoelen door het toilet doet deze persoon ook niet. De zekerheid van de zeldzaamheidswaarde van kunst is hem of haar blijkbaar heel erg veel waard en geld is hem niet veel meer waard…

Stel even dat deze persoon zo rijk is dat het écht zo is dat voor hem of haar geld geen waarde meer heeft. Wat zegt het dan over geld en over de maatschappij waarin we leven? Immers sterven er in de wereld mensen van de honger omdat ze niets hebben. Niet per ongeluk, maar structureel leven een miljard mensen in enorme armoede, terwijl er dus minstens één persoon is die van gekkigheid niet weet wat hij of zij met 400 miljoen euro moet doen.
Neen, dan geloof ik toch liever in het feit dat deze superrijke meer waarde ziet in kunst dan in cash fiat geld of aandelen in producerende bedrijven.
Dat er met die kunst 400 miljoen in ‘de economie’ is gekomen is helaas niet waar. De kunstverzamelaars zijn een elite groep waar kunst van de ene in de andere hand gaat, zonder dat er verder veel aanvullende omzet uit voortkomt. Het wordt meegeteld in de economische kracht van het land waar de handeling verricht is, maar de transactie is voor de economie verder van weinig waarde. De hoge prijs voor kunt jaagt de prijs va kunst verder op. Verder doet het weinig.
Dat ze er zo veel fiat geld voor over hebben, is puur gelegen in het feit dat het product uniek is. Of het nu wel of niet van Leonardo da Vinci is, dat doet er niet eens toe. Het komt uit zijn omgeving en alleen dat feit maakt het uniek en onvervangbaar. In zo’n stuk is naar mening van de verzamelaar zijn (of haar) kapitaal het veiligst.
Het gaat hier ook niet om ego. Immers zou je in dat geval wel bekend maken dat je de koper bent.