Mijn ouders hebben voor mij, toen ik nog een kind van onder de tien was, een uitvaartverzekering afgesloten. Het was toen 1.000 gulden ineens en daarmee was het volledig afgekocht. Het zou inflatiebestendig zijn en er zou nooit meer premie op betaald hoeven te worden.
Als u denkt, hoe zou Tom toch financieel gevormd zijn, dan is het volgende daar bewust onderdeel van.
Die inflatiebestendigheid was één punt… Dat bleek niet zo te zijn. De kosten van het bedrijf werden mede door inflatie, maar ook slechte investeringen, zo hoog dat ze failliet gingen. Dat laatste had tot gevolg dat heel de verzekering verloren ging.
Uiteraard kreeg ik aanbiedingen voor het oversluiten. Mijn oude verzekering was echter vrijwel niets meer waard. Uit coulance wilden ze nog wel een kleine korting op de te betalen maandelijkse premie geven. Een korting die iedere nieuwe klant wel kon krijgen.
Dacht het niet. Met zo’n uitvaartverzekering betaal ik mijn eigen begrafenis wel drie keer.
Dat terwijl ik er zelf niet eens meer van kan genieten. Geen kopje koffie of vette plak cake voor mij. Terwijl ik er wel driedubbel voor betaald zou hebben.
Ik heb dat dus alles bewust niet.
Als ik er definitief mee stop, dan zal ‘iemand’ vanuit wat er dan nog over is het feestje moeten betalen.
Nu hoeft het wat mij betreft geen dure uitvaart te worden. Zonde van het geld. Net zoals de verzekering.