Het IMF werkt met een mandje munten dat ze SDR (Special Drawing Right) noemen. De samenstelling van dat mandje munten is sinds de introductie van de euro niet meer aanzienlijk aangepast. In 2010 werd slechts de verhouding tussen de vier munten in hat mandje aangepast. Die vier munten zijn de dollar, de euro, de yen en het Engelse pond. Iedere vijf jaar wordt beoordeeld of er een aanpassing plaats dient te vinden.
Op zich is al sinds 2011 duidelijk dat de renmimbi uit China deel zou horen uit te maken van het mandje, maar in 2015 kwam men tot de conclusie dat dit niet kon, omdat deze munt niet vrij genoeg verkrijgbaar was.
Er was echter afgesproken dat het mandje per 11 augustus 2015 aangepast zou worden, maar dat besluit is toen vanwege de bovenstaande reden uitgesteld tot 30 september 2016.
Dat is nu dus nog geen twee maanden verder meer.
Is er sinds 2011 veel veranderd rondom de renmimbi?
Voor ons niet, maar het is nu wel zo dat deze munt bereikbaarder is geworden. Zo sta ik nu zelf ter waarde van 25.000 dollar short in deze munt. Verkrijgbaar is ze dus in die zin dat je er in kan beleggen zonder dat je ze in bezit hebt. Letterlijk.
Maar is dit ‘vrij’ genoeg om deze munt nu deel te laten uitmaken van de IMF SDR?
Als de renmimbi deel gaat uitmaken van de SDR, veranderd er dan wezenlijk veel?
Vanuit de VS gezien wel. Immers neemt vooral de invloed van de dollar af. De dollar is namelijk nog altijd de zwaarst wegende munt in het mandje en iedere toevoeging gaat dus ten kosten van de overweging van de dollar.
In de VS is men daar niet alleen niet blij mee, ze zijn er zelfs heel erg bang voor. Amerikanen zijn namelijk van mening dat alleen zij in staat zijn een degelijk economisch beleid neer te zetten. Alle bewijzen die het tegendeel bewijzen daarbij negerend vinden ze zichzelf nog altijd in alle opzichten het beste land in de wereld.
Als China dus deel gaat uitmaken van het mandje, dan is dat een aanval op de VS. Het IMF is daarmee voor veel Amerikanen een vijand geworden die de hegemonie van de VS aanvalt.
Als je munt deel uitmaakt van de SDR dan is dat een bewijs dat je munt er toe doet. Het geeft status aan je munt.
Status en kracht, want het houdt in dat het IMF ook jouw munt zal moeten bezitten.
Er is dus een zekere vraag naar je munt.
De daling van het pond na het Brexit referendum laat zien dat dit op de korte termijn geen soelaas biedt.
Enkele angstzaaiers in de VS denken nu dat de SDR aanpassing ‘de dollar zal vernietigen’.
In mijn ogen een enorm overdreven reactie op een event dat in feite amper aandacht zou mogen verdienen. Immers hoe belangrijk is het IMF eigenlijk nog?
De paar keer dat het fonds echter enorm op de voorgrond trad kwam ze met de verkeerde maatregelen en zowel in Azië (1997) als in Griekenland (2009) was hun aanpak de verkeerde.
Hoe vaak mag je dergelijke fouten blijven maken zonder dat je aan invloed gaat inboeten?
As het IMF als angst inboezemt, dan is het omdat het een rampzalige instantie is die met veel geld economieën die al kapot zijn nog verder kapot zal maken.
Daarbij gaan ze over lijken.
Het IMF is dan ook een middel van de leidende bankiers om hun invloed op de wereld te vergroten.
Natuurlijk boet de dollar iets aan invloed in, maar 30 september is geenszins ‘het einde van de dollar’. Vooral een analist als Jim Rickards is hier vreselijk aan het overdrijven. Hij is echter zijn boek aan het pushen en alleen als je ‘het einde van de dollar’ in het vooruitzicht stelt krijg je in de wereldpers nog aandacht.
De publiciteithoer die hij is maakt dat hij daar gretig in mee gaat. Hoe zeer het ook onzin is wat hij daarmee uitkraait.