Toen vorig jaar de kerncentrale van Fukushima ontplofte, was er bij veel mensen opluchting. Immers was ons altijd voorgehouden dat een kerncentraleramp ook echt een ramp zou worden en nu het ergste waarheid werd bij die centrale in Japan, toen leek alles mee te vallen.
Zelfs mensen die beter moesten weten, schreven dat nu wel bleek dat de angst voor kernenergie vooral een gevoelskwestie was.
Helaas is de waarheid anders.
In de wateren rond Japan is de straling flink toegenomen en uiteindelijk komt die straling in vissen terecht. Vissen die wij eten en via bijna onverklaarbare wegen komt die Japanse kernramp nu steeds dichterbij, ook voor ons.
De wateren rond de ramp zijn namelijk vergeven van de vissen.
Immers mocht er niet gevist worden vanwege de straling.
Niet alleen was dat voor de vissen lekker rustig, maar het lokte ook vissen die eerst elders zwommen.
Maar u begrijpt ook wel dat vissers daar willen vissen waar de vis zit.
Die vissen weten niet dat de ‘rust’ die ze daar krijgen er is omdat het ongezond voor ze is. De vissers weten het wel, maar weten ook dat de bank geen medelijden met ze heeft als ze hun volgende betaling gaan missen.
Door ‘even’ de netten toch maar overboord te gooien als je op en naar naar de haven vaart, kan je als visser bakken met bestraalde vis binnenhalen. Die meng je met de andere vis en je hoopt dat bij de controle een veilige vis gecontroleerd wordt.
Zo nu en dan gaat het mis en dan is er ineens weer alarm over een vis die 3000 keer de veilige waarde overschreden heeft…
Neemt u nog een lekker visje uit Azië?
De leveranciers van (verpakte) vis zetten er niet op waar de vis vandaan komt. Het zijn zware metalen uit Vietnam, landbouwgif uit Indonesië en straling uit Japan. Kies maar uit, het menu is groot genoeg.
Houdt u er rekening mee dat hier de komende tijd nog wel eens de nodige schandalen kunnen ontstaan. Beleggingen in voedselproducenten en supermarkten kunnen hierdoor hard geraakt worden.