Zoals ik vorige week al gemeld heb, is de huizenmarkt van Nieuw Zeeland nu grotendeels off limits voor buitenlanders.
Je mag nog wel als buitenlander een nieuw huis bouwen, maar je mag geen bestaande woning kopen.
De reden is dat de huizenprijzen enorm zijn gestegen en er nu regio’s zijn waar woningen onbetaalbaar geworden zijn.
De buitenlanders zijn de schuldigen vindt de regering.
Deels blijkt dat waar te zijn. Het is echter maar deels waar, want het is ook zo dat in bepaalde delen van het land de woningvoorraad ook niet tijdig is aangepast op de groei.
Een probleem zijn volgens de Nieuw Zeelandse regering de Chinezen. Die hebben wat meer mogelijkheden gekregen om buiten China te investeren en blijkbaar hebben ze Nieuw Zeeland ontdekt.
Ik blijf er bij dat een slecht woningbouw beleid en het gebrek aan sturing bij het vestigingsbeleid van arbeidsintensieve werkgelegenheid (Denk aan ooit de verhuizing van het ABP en KPN in Nederland) een belangrijker oorzaak van de problemen zijn. De markt zelf is niet zo heel effectief. Woningbouw kan zich namelijk niet snel genoeg aanpassen aan de snel veranderende maatschappij. Als regering heb je een visie nodig om de problemen van de markt het hoofd te kunnen bieden. In Nieuw Zeeland is te lang gedacht dat het wel goed zou komen. In bepaalde streken stijgen de woningprijzen nu de pan uit. Ook in Nederland zien we dat rond Amsterdam en Utrecht gebeuren. Het is onvermijdelijk, omdat we als mensen steeds dichter op elkaar willen wonen. Bedrijven gaan dicht op elkaar zitten en wil je niet te ver moeten reizen, dan ga je dicht bij je werkgever wonen. Als dan slimme beleggers die tendens zien, dan kopen ze de woningen op, om ze later met winst weer te verkopen of om ze met een prachtig rendement te verhuren. (Zoals Prins Bernhard Jr nu op enorm grote schaal aan het doen is)
De vraag is, moet je als overheid ingrijpen bij de beleggers die een kans zien, of veel eerder, in het vestigingsbeleid van bedrijven die zelf niet inzien dat de woningmarkt ook hun probleem is of kan worden.  Nederland koos lang geleden voor vroeg ingrijpen. Nieuw Zeeland koos vooral voor blussen achteraf. Uiteindelijk zal het nooit ‘perfect’ geregeld kunnen worden. Daarvoor is de woningmarkt noodgedwongen te veel een lange termijn verhaal.