Bij High Frequency Trading (HFT) is er eigenlijk geen ruimte voor de tweede plaats. De trader met de snelste verbinding heeft veruit de beste deals en is het zekerst van de winst. Het zal niet verbazen dat de banken en traders met de diepste zakken ook degenen zijn die de meeste winst wegtrekken bij HFT. Een HFT trader is daarom geen particulier, maar het is een supercomputer van een grote financiële firma of bank die vele tientallen miljoenen, zo niet meer, heeft gestoken in de snelste verbindingen tussen de verschillende beurzen. Daarnaast wordt gewerkt met de snelste computers en de meest geavanceerde software die ontwikkeld kon worden.
HFT houdt in feite in, in een ongekende snelheid, net voor de rest, tussen iedere trade die op de beurs gedaan wordt een tussen trade plaatsen, zodat je in feite op de totale handel altijd een paar centen extra pakt. Het is als een niet te ontlopen belasting.
Stel even, uw pensioenfonds wil 100.000 aandelen kopen. Die order wordt ingelegd. Een HFT trader ‘ziet’ dat en voor de trade geregeld is, zit de HFT trader ertussen en jaagt met zijn supersnelle orders de koers twee cent per aandeel op. Twee cent die hij als winst wegpakt, want hij koopt op de markt de beschikbare aandelen, en hij is het die nu zijn aandelen op de beurs ter beschikking stelt, maar wel nét twee cent duurder.
De HFT trader is zo snel, dat anderen daar niet tussen komen. We praten over duizendsten van seconden.
Nu is dit één trade. Een beetje HFT trader doet misschien wel tienduizenden trades op één beursdag.
We praten jaarlijks over tientallen miljarden dollars die op deze wijze uit de markt geschaafd worden.
En reken er op dat een HFT trader een transactie kostenpost heeft die extreem veel lager ligt dan de uwe. En ook zal deze geen belastingen op orders hoeven te betalen. Dat is allemaal op hoog niveau al geregeld. Deze legale diefstal is een belasting die de financiële wereld alle beleggers gewoon oplegt.

Gewoon, omdat het kan. (en mag)