Shell en Exxon, de reuzen van weleer. Ze hebben geen goed 2020 gedraaid.
Een jaar geleden was de koers van Exxon nog te vinden rond de 70 dollar per aandeel. Op dit moment is het met 41,7 niet zo heel veel meer dan helft…
Shell dan… In de VS deed het B aandeel een jaar geleden nog zo’n 60 dollar. Nu nog geen 34 dollar.
Dramatisch mag dat toch wel genoemd worden.
Deze voormalige reuzen bepaalde ooit de indices. Nu zien we de indices records maken, maar olie doet niet meer mee.
Is dit blijvend?
Ja en neen.
Ja, olie gaat nooit meer zo toonaangevend worden zoals het ooit was. Maar daarmee is niet gezegd dat deze twee bedrijven hun toonaangevende rol voor altijd kwijt zijn. Ze zijn zoekende naar hun nieuwe rol in een sterk veranderende wereld.
Wordt het elektrisch rijden en moet je dus inzetten op die infrastructuur, of wordt het uiteindelijk toch waterstof en wil je in die sector toonaangevend worden?
Het punt is, bij beide keuzes kan het nooit meer worden zoals bij olie. Dat werd gewonnen uit de bodem en degene die de bron beheerste was degene die de prijs bepaalde. Elektriciteit en waterstof kan iedereen straks maken. Er liggen nog kansen in vervoer en opslag, maar het maken is geen uniek procedé.
In mijn ogen is elektrisch rijden slechts een tussenvorm. Waterstof gaat het naar mijn idee worden, omdat er daarvoor de minste unieke metalen nodig zijn. Metalen die zeldzaam en dus duur gaan worden. Alle batterij fabrikanten hebben nu al moeite om voldoende grondstoffen te verkrijgen. Renault zet nu al bewust in op batterijen met goedkopere metalen voor stadsauto’s. Die batterijen met goedkopere metalen kunnen minder energie vastleggen, maar bij stadsauto’s is dat eigenlijk helemaal zo erg niet. De goedkopere batterij maakt wel dat de auto betaalbaarder wordt.
Bij waterstof is dat het probleem niet. Alleen bij waterstof is de infrastructuur nog helemaal afwezig. Daar kunnen de voormalige olieboeren nog een rol spelen.
Olie blijft overigens in beeld, maar het zal dus nooit meer zo belangrijk worden.