In de jaren tachtig leek het onmogelijk dat Oost en West Duitsland ooit weer één land zouden worden. De tegenstelling was te groot en de haat tussen beide landen ook. Een aantal generaties was opgegroeid in een bepaald systeem en het zou onmogelijk zijn om dat ooit te combineren.
Het was niet makkelijk, en het was ook vreselijk duur, maar Duitsland is in 2018 ontegenzeggelijk één land en de tegenstellingen zijn in twee generaties (waarbij een generatie staat voor tien jaar) weggewerkt.
Hoe gek is het dan om te veronderstellen dat de twee Korea’s ooit weer samen zullen gaan?
De tegenstellingen tussen de twee Korea’s liggen wat dieper dan in Duitsland. Beide Korea’s zijn daadwerkelijk met elkaar in oorlog gekomen en ze hebben elkaar veel leed aangedaan.
Daarbij is er één bijna de rijkste ter wereld geworden en de ander bijna de armste. De tegenstellingen kunnen haast niet groter zijn.
Maar niets is onmogelijk.

De kosten zouden echter enorm zijn, want Noord Korea heeft een gigantische achterstand. De vraag is of Zuid Korea wel echt bereid is om die enorme kosten te gaan dragen. Het gaat om meer dan alleen voedsel. De mensen daar hebben geen infrastructuur, en als de dictatuur wegvalt zelfs geen sociale structuur waarop je kan bouwen. Daarbij is het de vraag hoe diep de haat in het Noorden zit.
Het kán dus wel, maar het is de vraag of de Korea’s het uiteindelijk zelf wel willen.