Het verenigde Europa is ooit als idee voortgekomen vanuit eerst machtswellust en daarna de wens om geen oorlogen meer binnen Europa te hoeven voeren. Die laatste wens was prachtig idealistisch en is met veel energie opgepakt door de elite omdat die daar een manier in zagen om hun natuurlijke vijand (het plebs en de linkse politici) het werk te laten doen, terwijl de elite toch wel zou profiteren.
In plaats van de strijd zoals Karel de Grote, het huis Habsburg, Napoleon en Hitler die voerden, zou er een politieke beweging de zaak vreedzaam bijeen brengen. Minder kosten en dus nog meer rendement voor de elite.
En dat pakte perfect uit… Tot…
Tot men de stap naar de politieke, economische en fiscale eenheid toch niet durfde te zetten.
Er kwam wel een monetaire eenheid met de komst van de euro, maar dat was zo ver als het plebs wilde gaan.
Een monetaire unie zonder politieke, fiscale en economische unie is echter gedoemd te mislukken.
Dus resten ons in de toekomst uiteindelijk nog twee keuzes.
- De unie verder aanhalen en nog meer macht aan de elite geven en afscheid nemen van de landsgrenzen.
of - Een moment kiezen waarop je het experiment met de euro op een gecontroleerde wijze aanpast naar een twee of drietal Europese munten.
En ik denk dat men er ook in de elite nog altijd niet uit is welke stap het moet worden. Er zijn er die hun macht maximaal benut zien worden in een verenigd Europa met één munt en straks één politieke eenheid.
Er zijn er ook die deze route niet meer zien zitten en terug willen naar hun eigen nationale machtsbasis, misschien aangevuld met enkele landen die zich willen binden aan een ander land. Zo zou de Benelux niet misstaan als onderdeel van een groter Duitsland.
Misschien dat Benelux iets te veel van het goede is, maar dan minstens Nederland en Vlaanderen. Luxemburg en Wallonië zullen zich meer thuis voelen in een groter Frankrijk.
