De invoering van de euro is er mede de schuld van dat Europa al jaren met een crisis te maken heeft. Vooral de sores in Zuid Europa is veelal terug te voeren op de euro.
Maar hoe kan het dat deze munt, die zo veel voordelen heeft, al binnen zes jaar na invoering een bijna doodstrijd moest voeren?

Een weeffoutje? Een gebrekkige economische denkkader?
Ja, zegt De Haas in het door hem geschreven boek. Het is hem duidelijk dat de schuld voor de crisis niet zo zeer gezocht moet worden bij roekeloze bankiers, potverterende Zuid-Europeanen of kleingeestige nationale politici in het Noorden.
Het probleem met de euro was vooral het gebrekkige economische denkkader van de beleidsmakers die de muntunie hebben opgetuigd. Zij hadden geen rekening gehouden met de rol van de kredietverlening en het bankwezen in de economie. Finance zat niet in de modellen, van vrijwel geen enkele econoom in de wereld overigens.
Was dat onbewust, of hebben ze het expres zo gedaan… Waarschijnlijk was het in de meeste gevallen onbewust. Men had simpelweg het inzicht en de kennis niet. Maar toch zat er ook een bewuste opzet achter. Wel degelijk was men zich bewust van het feit dat het feit dat de euro problemen zou gaan geven in economieën die gewend waren iedere zoveel jaar de munt te devalueren.
De gedachte was echter dat noord en zuid Europa naar elkaar zou groeien en dat, daar waar regelgeving in de weg zat, men bereid zou zijn nationale regelgeving te vervangen door Europese regelgeving. Immers zou Europa een federale staat worden, met ook maar één munt.
Dat de EU vreselijk impopulair zou worden, daar hadden de beleidsmakers nooit rekening mee gehouden.
Een euro EN een Europa dat zich blijft richten op zelfstandige staten gaat op termijn niet samen.
De keuze zal dus gemaakt moeten worden: Een federaal Europa of geen Europese munt voor het totale gebied van de Eurozone meer.