CEO’s van grote Amerikaanse bedrijven proberen nu een wit voetje te halen bij Trump.
Het is een begrijpelijke stap. De man is per slot van rekening de volgende Amerikaanse president en als je door een beetje geslijm een paar overheidscontracten kan krijgen, dan ben je een goede CEO.
In feite zou je niet anders mogen verwachten van goede CEO’s.
De resultaten zijn voor je functie extreem belangrijk en als dat moet door je in te likken bij iemand die de macht heeft, maar die je persoonlijk totaal niet mag, dan moet je je gevoelens maar even opzij zetten voor het bedrijf.
Ik kan er dus niet boos om worden.
Waar ik echter wel een bloedhekel aan heb, zijn mensen die voor de verkiezingen Trump vreselijk vonden en nu, nu hij de president gaat worden ineens helemaal ‘om’ zijn.
Dat is met alle winden meewaaien. Een CEO kan dat nog doen vanwege de belangen van het bedrijf en de mensen die er werken, maar als journalist of gewoon als persoon zelf is het in mijn ogen laakbaar gedrag.
Ik ga simpelweg aanzien hoe Trump de oorlog in Oekraïne eind januari opgelost heeft en hoe hij inflatie terugdraait en groenten in de Amerikaanse winkels weer goedkoper gaat krijgen.
Hij heeft nog meer van die prachtige beloftes gedaan en ik ga daar graag over schrijven. Vier jaar lang…